Korespondencja z Krakowa

Polskie świętości z oszustwem w tle

.Świętości nie szargać, trza by święte były - pisał Stanisław Wyspiański. Oczywiście można ten cytat sparafrazować : nic tak nie służy świętościom, jak ich szarganie. Namnożyły się w Polsce te świętości, oj namnożyły. Wyliczankę należy oczywiście rozpocząć od duchownych. Ks. Maliński, oo.Hejmo, ks. Czajkowski, arcb. Józef Życiński, i tak niedawno wiszące nad Polskim Kościołem nieszczęście arcb. Stanisław Wielgus, dwudniowy metropolita warszawski, nuncjusz papieski arcb. Józef Kowalczyk, ks. Bielański, ks. Skworc, oraz inni wg. listy nieocenionego ks. Tadeusza Isakowicza Zaleskiego, wyklętego przez Kościół jako nad-ubeka. Wstyd i hańba rzucającym takie przekleństwa. Resztę zapewne wyświęci za 50 lat po odbetonowaniu akt kapusiów Historyczna Komisja Kościelna, już działająca, bez efektów, za czyje pieniadze? Marzenie wielu, nie tylko w Polsce: Włodzimierz Cimoszewicz prezydentem Polski, Stanisław Wielgus metropolitą warszawskim nie ziściło się. Nad Polską czuwa od 353 lat Królowa Polski, powołana na Swój Tron w Katedrze Lwowskiej przez króla Polski Jana Kazimierza w 1653 roku, a obecnemu z Bożej łaski panującemu nam Prezydentowi RP. prof. Lechowi Kaczyńskiemu dane było odnowić owe śluby kazimierzowskie w Katedrze Lwowskiej. Lista polskich świętości jest długa, wymienię niektóre z nich, zwane również autorytetami:

Włodzimierz Cimoszewicz m.in. b. premier, b. minister spraw zagranicznych, b. v-ce marszałek Sejmu RP, sygnatariusz haniebnego oświadczenia ośmiu b. ministrów spraw zagranicznych w sprawie odwołania szczytu Trójkąta Weimarskiego. Oświadczenie to, zainicjowane i zredagowane przez komunistę Dariusza Rosatiego usiłujące podważyć autorytet prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego jest rozumiane również jako podważanie polskiej racji stanu. Włodzimierz Cimoszewicz , tajny współpracownik Urzędu Bezpieczeństwa, nr rej. 13613 zarejestrowany 25 września 1980 roku przez Wydz. II Dep. I MSW jako Kontakt Operacyjny ps. "Carex" pozyskany do współpracy w związku z wyjazdem na stypendium do Nowego Jorku posiada również związki ze służbami specjalnymi poza granicami kraju. Ujawniono publicznie / poseł Jan Beszta-Borowski / , iż ojciec Włodzimierza Cimoszewicza był członkiem "organizacji przestępczej" - Informacji Wojskowej. Wg. Beszty-Borowskiego: "szef Informacji Wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej o nazwisku Marian Cimoszewicz miał zwyczaj rozmawiania z ludźmi, trzymając w ręku pistolet, obracając nim z palcem na cynglu. Znany jest fakt śmierci jednego z podwładnych w wyniku takich rozmów / cyt. za "Gazetą Wyborczą z 11 października 1991 roku /. Marian Cimoszewicz po wybuchu wojny był na służbie zaborców bolszewickich, rekwirując płody rolne od polskich rolników na rzecz najeźdźcy. Był t.zw. "seksota" - tajny agent komisarza kadr, ówczesnego naczelnika kadr w dziale technicznym parowozowni w Białymstoku. W 1943 roku Cimoszewicz ukończył szkołę pracowników politycznych i do końca wojny był w aparacie politycznym. Od kwietnia 1945 roku pracując w Informacji Wojskowej w ciągu trzech lat zostaje komendantem w Głównym Zarządzie Informacji, kontrolowanym wówczas przez dwóch sowieckich zbrodniarzy, pułkowników NKWD w Polsce: Wozniesieńskiego i Skulbaszewskiego, a także szefem Informacji Wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej / źródło Piotr Jakucki "Pułkownik Cimoszewicz", "Gazeta Polska" z 4 listopada 1993 r. /. Robert Mazurek / "Życie Warszawy" z 31 marca 1997 r. / podaje iż Marian Cimoszewicz w Wojskowej Akademii Technicznej aresztował komendanta uczelni gen. Floriana Grabczyńskiego. Z jego rozkazu aresztowano też kilkunastu oficerów WAT, byłych akowców. Włodzimierz Cimoszewicz stwierdził: '.kto przekreśla PRL, ten przekreśla cały mój życiorys".

Bronisław Geremek b. minister spraw zagranicznych, zginął tragicznie w katastrofie samochodowej. Przewodniczył sejmowej komisji spraw zagranicznych. Rodzice Bronisława Geremka zginęli tragicznie jako ofiary Holocaustu. W czasie wojny Bronisławowi Geremkowi udzielili schronienia państwo Geremkowie we Wschowie, którzy go usynowili. Zaangażowany ideowy komunista, nienawidzący Polaków i wszystkiego co polskie /ogólnie znany wywiad dla tyg. "Polityka" udzielony Hannie Krall - /"Polacy, ja ich nienawidzę"/. Swoją gorliwość m.in. jako sekretarza POP PZPR na Uniwersytecie Warszawskim, tłumaczył stosunkiem do marksizmu, który dawał mu "ogromną wolność". Odegrał znaczącą rolę w rozliczeniu z komunizmem i utrzymaniu polityki "grubej kreski". Ponosi szczególną odpowiedzialność za narzucenie Obywatelskiemu Klubowi Parlamentarnemu / OKP / antynarodowego planu gospodarczego Sarosa i Sachsa. W swych wystąpieniach za granicą niejednokrotnie usiłował zdyskredytować Polskę, podważając autorytet prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego i występując przeciwko polskiej racji stanu. Samodzielnie interpretował obowiązujące polskie prawo, zwykle na korzyść własną, nie mając kompetencji prawniczych. Interpretacje owe przenosił za granicę w swoich wystąpieniach publicznych, niejednokrotnie traktując je jako "donosy na Polskę", skrajnie eksponując rzekome niebezpieczeństwo "polskiego antysemityzmu", "nacjonalizmu" i "populizmu" / tyg. "Solidarność" z 5 padźiernika 1990 r. /. "Wsławił" się tezą iż polskie społeczeństwo nie dojrzało do demokracji. Geremek dał się poznać jako skrajny "manipulator" uwiarygadniający rzekome fakty tylko dlatego, iż ukazały się w prasie. Wielkie szkody interesom Polski przynosiły jego nominacje na ambasadorów osób skrajnie nastawionych przeciwko narodowym interesom. Sygnatariusz oświadczenia, o którym wyżej. Profesor nadzwyczjny, nie uzyskał tytułu profesora zwyczajnego.

Władysław Bartoszewski, samozwańczy profesor /ze średnim wykształceniem?/. B. minister spraw zagranicznych, sygnatariusz haniebnej rezolucji skierowanej przeciwko prezydentowi Rzeczypospolitej prof. Lechowi Kaczyńskiemu, o której wyżej. Polityk zionący nienawiścią do wszystkiego co prawdziwie patriotyczne, polskie. Obrażający publicznie swoich adwersarzy nie

sposób niegodny gościa Papieża Polaka, kompromitujący Polskę w oczach świata. To pierwszy polityk, który nazwał pięciomilionowy elektorat Polaków Prawa i Sprawiedliwości "bydłem". Niewybredne obelgi publiczne w wykonaniu Władysława Bartoszewskiego to niestety nasz "firmowy znak" za granicą. 2 marca 1995 roku, /maturzysta?/ Władysław Bartoszewski został przedstawiony przez Wałęsę liderom koalicji SLD-PSL jako jeden z trzech kandydatów / obok Andrzeja Ananicza i TW Andrzeja Olechowskiego na ministra spraw zagranicznych. Liderzy koalicji zaproponowali Bartoszewskiego, Oleksy powiedział, że o tej kandydaturze myślał z prezydentem właściwie równolegle / wywiad dla "Polityki /. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Niemiec na oficjalnej stronie internetowej usunęło tytuł profesora sprzed nazwiska Władysława Bartoszewskiego htpp://www.auswaertiges-amt.de/diplo/de/Startsseite.html Przez ostanie 19 lat w Polsce środowiska liberalne powoływały się na to, że Bartoszewski pracując na bawarskiej uczelni "za zasługi" otrzymał tytuł "uczelnianego profesora". Człowieka który podobno / nie ma swiadków / za czasów okupacji zdał maturę w Polsce tytułowano profesorem. Postać Bartoszewskiego zawiera więcej niejasnych elementów. Najbardziej zastanawiający jest podawany przez niego powód zwolnienia z KL Auschwitz. Otóż Bartoszewski początkowo twierdził, że zwolniono go ze względu na stan zdrowia, potem zmienił wersję na ingerencję Czerwonego Krzyża. Wg. raportu Witolda Pileckiego z KL Auschwitz zwolniono około 300 osób za łapówki. Nie znany był przypadek zwalniania z obozu ze względu na stan zdrowia i to w dodatku Żyda. Wg. informacji uzyskanych od byłych więźniów opuszczano KL Auschwitz w następujących przypadkach:

1 Ginąc od wykańczającej pracy, braku właściwego żywienia i chorób,
2 Ponosząc śmierć z rąk nadzorców, SS, kapo, lub w komorach gazowych,
3 Dla osób z korzeniami niemieckim lub szczególnie przydatnych oferowano podpisanie volkslisty.

Nie słyszano, aby na skutek interwencji Czerwonego Krzyża, a tak w następnej wersji podaje Władysław Bartoszewski, kogokolwiek zwolniono z obozu. Zastanawiające są różne wersje podawane przez Władysława Bartoszewskiego, /raz choroba, dwa Czerwony Krzyż i inne/. Gdzie jest prawda?

Ostatnio media zanotowały "wielki sukces" "profesora" Bartoszewskiego. Uzyskał decyzję Związku Wypędzonych w Niemczech o rezygnacji z nominowania Eriki Steinbach do władz fundacji poświęconej wysiedlonym.

To przecież zwykłe mydlenie oczu zafascynowanym w Tusku Polakach. Przecież nikt nie uwierzy, że jednym niezbyt fortunnym ruchem, oczywiście znowu wymierzonym przeciwko Polsce, cokolwiek się zmieniło. Pani Steinbach zapewne już niedługo powróci na "utracone" stanowisko, gorąco witana przez władze fundacji, o zbieżnych poglądach. A co Władysław Bartoszewski wraz ze swoim przełożonym Donaldem Tuskiem osiągnęli w sprawie fałszowania przez Niemcy historii II wojny światowej i powstaniem w Berlinie antypolskiego muzeum wysiedlonych? Ano nic. To samo co Tusk w rozmowie z Putinem o festiwalu piosenki radzieckiej w Zielonej Górze. A była to kluczowa sprawa do załatwienia, której ze strachu przed Niemcami nie poruszono. A nie jakieś kitowanie opinii publicznej typu Wańka -Wstańka o polskich "sukcesach" i "przyjaźniach" z Niemcami.. I znowu włazimy Niemcom, bo a nuż się obrażą i biedni wypędzeni urządzą nam nowy "Drang nach Osten" z tatusiem gestapowcem p. Eriki w tle, noszącej już w mądrej karykaturze jego strój / tatusiowy /.

Gdy szmaciane antypolskie gadzinówki niemieckie wyśmiewały braci Kaczyńskich, uderzając w polską rację stanu, jaka była reakcja pana Bartoszewskiego, czy Geremka, ano żadna, ino "polskich mężów stanu" prześmiewcza. Władysław Bartoszewski ma za sobą wiele kompromitujących go publicznych wystąpień, przyklaskiwanych przez serwilistyczne antypolskie media z cyklu "Gazeta Wyborcza" et consortes.

Dla przykładu w czasie konwencji PO w Krakowie 29 września 2007 roku Bartoszewski wystąpił z pożałowania godnym jadowitym atakiem na rząd Jarosława Kaczyńskiego, pełnym oszczerstw i pomówień. Oto próbki: "..nie wierzcie frustratom i dewiantom politycznym, którzy swoje problemy psychiczne odreagowują na narodzie. Kategorycznie wypraszam sobie lżenie Polski przez niekompetentnych członków rządu, niekompetentnych dyplomatołków. Polska potrzebuje rządu, a nie nierządu. Nierząd wprowadził do rządu ruch odnowy moralnej panów Kaczyńskich. Przeciez nie kto inny, jak Władysław Bartoszewski przepraszał Niemców, proponując udział Wałęsy w berlińskich obchodach zakończenia wojny. I tu otrzymal policzek, bo nie Wałęsa, a prezydent Izraela otrzymał zaproszenie, oraz czołowe osobistości świata zachodniego. Bartoszewski zaś w swoim wystąpieniu przeprosił Niemców za wysiedlenie z Polski!!! Został w Niemczech nagrodzony medalem im. Gustawa Stresemanna, polakożercy, ministra spraw zagranicznych Niemiec w latach 1923-1929.

W Izraelskim Knesecie otrzymawszy honorowe obywatelstwo Izraela bił się w piersi za rzekomy antysemityzm "polskich ciemniaków żyjących na prowincji". Powiedział w Knesecie dosłownie: "dzisiejsi studenci będą za dziesięć czy piętnaście lat posłami, ministrami, dyrektorami i oni będą określać życie polskie, a nie ta ciemnota, gdzieś tam na zapadłej prowincji, która opowiada jakieś głupstwa, a która dobrze czytać i pisać nie umie". Tylko tyle i aż tyle.

Władysław Bartoszewski honorowy obywatel Izraela

W rządzie Donalda Tuska zasiadają ponadto m.in. tajny współpracownik SB /TW/ Michał Boni, jako szef esbeckich doradców premiera, skrompromitowany w Chicago min. Sprawiedliwiości Andrzej Czuma, walczący z "watachą" Radosław Sikorski, jak dotąd bez wyników, i wywalony w końcu żelbet komunistyczny z UJ, Zbigniew Ćwiąkalski przyjaciel esbeków Tadeusza Hanauska, Kazimierza Buchały i masona, oszusta kościelnego Andrzeja Zolla / patrz "Masoneria inaczej z autorytetem w tle" Kurier Codzienny" Chicago /.

"Kaczyński szydzi z ofiar gestapo" Dziennik.pl foto Michał Kołyga

Stefan Niesiołowski - zapewne w historii Polskiego Sejmu ten Pan, v-ce marszałek władzy ustawodawczej splendoru nam nie przyniesie. Dyplomacja w swojej istocie nie jest sztuką łatwą, ale w marnej sztuce mylenia polityki z politykierstwem w rywalizacji stanęło dwóch Panów. Moje uwagi nie dotyczą więc wyłącznie Pana Sfefana Niesiołowskiego. W tej walce o palmę pierwszeństwa w politykierstwie zdecydowane zwycięstwo odniósł sam Pan Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski. Prawdę mówiąc w owej rywalizacji moim bezapelacyjnym typem był Stefan Niesiołowski. Ale widocznie nie sięga Panu Bronisławowi Komorowskiemu nawet do pięt, skoro w wielu godzinnych publicznych lżenio-dyskusjach pana Prezydenta RP, prezesa PIS, jego członków i pięciomilionowego elektoratu PIS nie wpadł na pomysł zdyskredytowania umiejętności snajpera w Gruzji, który z kilku metrów nie potrafił trafić w prezydenta RP. I jeszcze Panu Komorowskiemu było żal niewykorzystanej sytuacji, który uwagi swoje czynił w imię chęci życia w uczciwym, porządnym kraju, w imię historii, która go oceni, w imieniu dobra obywateli. Trzeba być politykierem z najwyższej półki, aby wykazać się takimi umiejętnościami. Gdzie tam Niesiołowskiemu do mistrza.

A jednak? Obaj panowie działali w opozycji antykomunistycznej. Niewątpliwie narażali się na niebagatelne konsekwencje w tej działalności. Ale Stefan Niesiołowski w bronie własnej dupy wydał esbekom wielu opyzycjonistów, wśród nich swoją ówczesną narzeczoną. Ktoś powie kanalia, może? Ale jak nazwać osobę która krytykuje niecelność trafień snajpera celującego w prezydenta jego kraju?

Niesiołowski w roku 1970 na przesłuchaniu w MSW: "Celowo zatajałem pewne fakty, ażeby uchronić niektóre osoby od odpowiedzialności karnej. Dziś całkowicie zrozumiałem swoje niewłaściwe stanowisko w tej kwestii i dlatego pragnę, tak jak i w innych sprawach, mówić tylko szczerą prawdę". I? I wydał wszystkich!!! Eżbieta Królikowska, ówczesna narzeczona Niesiołowskiego: ". Niesiołowski nie dość, że od 37 lat konsekwentnie ukrywa swoje tchórzostwo, to dodatkowo uzurpuje sobie prawo sądzenia innych członków opozycji "Ruch", którzy zachowali się w sposób przyzwoity.

Aleksander Szumański

08.03.2009r.
RODAKpress