Rodowód II - Sumerowie

Kiedy nastał brzask cywilizacji białego człowieka - trudno powiedzieć. Niemniej wiadomo, że już około roku 55000 p.n.e. (czyli ponad 7,5 tysiąca lat temu) istniały pomiędzy rzekami Tygrys i Eufrat osady Śródziemnomorzan, wkrótce zasilone wielką emigracją plemion Indoeuropejskich. Tak więc teren znany dzisiaj jako Bliski Wschód a więc od Turcji aż po Iran, wliczając w to Palestynę, był okupowany wtedy przez plemiona białych ludzi.

Około roku 3250 p.n.e. Mezopotamia, co znaczy Międzyrzecze, została podbita przez Sumerów, nordycki szczep, który najprawdopodobniej przywędrował z północy w poszukiwaniu nowej ojczyzny. Jest to też pierwsze zorganizowane społeczeństwo, bliżej nam znane. To oni pierwsi budowali miasta, opracowali technikę rolniczą, przystosowaną do wylewów obu wielkich rzek jak również kanałów irygacyjnych. Jednym z najwyższych osiągnięć było wtedy też wynalezienie pisma. Stało się tak, ponieważ Mezopotamia, oprócz upraw roli i hodowli bydła, zajmowała się w dużym stopniu handlem. Rzecz w tym, że tamten teren, choć żyzny i mający pod dostatkiem wody z obu rzek, to poza zasięgiem kanałów irygacyjnych był w zasadzie pustynny. Tak więc Sumerowie oferowali na sprzedaż wyroby rzemieślnicze oraz rolnicze a w zamian sprowadzali przede wszystkim surowce; drewno, rudy metali, skóry, wełnę itd. Sam zaś handel, w miarę czasu coraz bardziej rozwinięty, wymagał nie tylko inwentaryzacji ale także i pisanych transakcji, tak by nie było niepotrzebnych nieporozumień. I tak właśnie powstało pierwsze pismo, znane nam dzisiaj jako piktograficzne czyli obrazkowe. Aczkolwiek z początku prymitywne z czasem stało się podstawą pisma egipskiego oraz Sanskrytu. Kiedy mowa już o zdolnościach komercyjnych starożytnych Sumerów nie od rzeczy będzie tu także przypomnienie, iż to właśnie oni pierwsi opracowali jednolity system miar wag, długości i powierzchni, co oczywiście miało praktyczne zastosowanie w wymianie handlowej z sąsiadami.

Z tego też co nam dzisiaj wiadomo wynika niezbicie, że Sumerowie od samego początku znali sztukę obróbki metali miękkich a w szczególności miedzi. Im też bezsprzecznie należy się palma pierwszeństwa kiedy mowa o wynalezieniu koła - z pewnością momentu przełomowego w osiągnięciu następnego stopnia rozwoju cywilizacyjnego. Tak więc nasi praojcowie - Sumerowie z Mezopotamii, dali nam solidna podstawę dziedzictwa kulturowego, bez którego nie sposób byłoby zdobywać kolejne szczyty na drodze ku wielkiej przyszłości Europy.

Niemniej los nie zawsze był łaskawy dla tych naszych przodków bowiem około roku 2235 p.n.e. Sumerowie stracili niepodległość na rzecz semickiego ludu, który zwał siebie Akadami. Gwoli wyjaśnienia - dziś określenie "Semita" kojarzy się większości ludzi z Żydami, zapewne w wyniku nadużywania słowa "antysemita". Niemniej Semici to grupa ludzi mówiąca podobnym językiem a więc mogąca pochwalić się lub też wstydzić (zależy od punktu widzenia, który z kolei zależy od punktu siedzenia - jak mawiali swego czasu patrioci w komunistycznych więzieniach) wspólnych przodków. Oczywiście tak Arabowie jak i Żydzi są Semitami.

Natomiast wracając do naszych Sumerów to ich ciężki los pod akadyjskim butem trwał prawie 100 lat aż do czasu, kiedy to z północy uderzył na nich szczep Indoeuropejski, odłam Celtów, który zwał siebie Gutians .

Nie ulega też najmniejszej wątpliwości, że połączenie oryginalnej ludności Mezopotamii a więc Śródziemnomorzan z nordyckim szczepem Gutianów przyniosło nad wyraz korzystne rezultaty bowiem wkrótce odnowiona Sumeria oparła się aż po brzegi morza Śródziemnomorskiego. Do wyjątkowych, nawet na przestrzeni dziejów, osiągnięć tamtych czasów należy zaliczyć pierwszy, zapisany kodeks prawny datujący się z roku 2095 p.n.e. Architektura oraz wykonanie Zigguratów , monumentalnych sakralnych budowli możliwe było do osiągnięcia tylko przez wysoko rozwinięte społeczeństwo. No i jak zawsze utrzymywanie systemu irygacyjnego w nienagannym porządku, tak, by następne zbiory nie tylko wystarczały na przeżycie ale i na eksport żywności. Na szczęście dla Sumeryjczyków ustrój komunistyczny został wymyślony znacznie później, tak więc wtedy wszystko działało jak trzeba, ludziska za swą pracę dostawali godziwe wynagrodzenie a i władcy byli rozsądnymi ludźmi. Szkolnictwo stało na bardzo wysokim poziomie, astrologia i matematyka jak zawsze na czele u starożytnych kultur. Dziś wiemy, że Sumerowie wynaleźli tabliczkę mnożenia, umieli dzielić, dodawać oraz odejmować. Znana im też była trudna sztuka geometrii, co nie jest dzisiaj takie oczywiste nawet na poziomie szkoły średniej. Notowali także znaczne osiągnięcia na polu literackim a do szczytowych osiągnięć bez wątpienia należy zaliczyć Epos o Gilgameszu. W tej opowieści król miasta - państwa Uruk, Gilgamesz, wyrusza na poszukiwanie nieśmiertelności po tu, by ocalić życie swego przyjaciela. Ciekawostką jest, że w tej powieści po raz pierwszy został opisany potop, który później znalazł drogę do wersji biblijnej.

Sytuacja taka trwała kilka generacji aż do czasu, kiedy to około roku 2000 p.n.e. Mezopotamia znowu stała się sceną krwawych zmagań. Tym razem bogactw Sumeryjskich zachciało się innemu nordyckiemu szczepowi - Amorytom . Był to wojowniczy typ ludzi, którzy po drodze z Bałkanów ujarzmili Palestynę wraz z zamieszkującymi tamte tereny Semitami. Zaś co do pochodzenia Amorytów, to wbrew oficjalnej, politycznie poprawnej wersji, był to lud nordycki. Jeszcze 700 lat po podbiciu Mezopotamii przez to plemię, Egipcjanie określali ich jako wysokich, jasnowłosych oraz niebieskookich mężczyzn.

Każda wojna niszczy - tak też stało się z cywilizacją sumeryjską. Ponad 200 lat trwał niepokój na ziemi mezopotamskiej, wiele skarbów i dowodów świtu europejskiego dziedzictwa kulturowego zostało zniszczonych na zawsze. Tysiące mądrych ludzi zginęło z bronią w ręku zamiast tworzyć wiekopomne dzieła. Chaos i zamęt sprzyjały wrogom Sumerów i Mezopotamia powoli staczała się w otchłań niebytu i zdawałoby się, że tylko cud może ją uratować. Taki cud zdarzył się w momencie przyjścia na świat dziecka o nazwisku Hammurabi .

Jako dorosły mężczyzna Hammurabi zjednoczył lub podbił okoliczne, wiecznie wojujące ze sobą plemiona i ustanowił nowe królestwo, znane nam dzisiaj jako Babilonia.

Sam zaś Hammurabi przeszedł do potomności przede wszystkim jako twórca zbioru praw, wyrytych w bloku skalnym tzw. steli. Kodeks obejmował ponad 260 artykułów dotyczących niemalże każdej dziedziny życia Babilończyków - handlu, małżeństw, prywatnej własności, wymiaru sprawiedliwości, kobiet, rolnictwa, niewolników itd.. itd. Między innymi przewidywał karę śmierci za składanie fałszywych oświadczeń. No, gdyby Kodeks Hammurabiego obowiązywał dzisiaj, znakomita większość pracowników tzw. światowych i masowych mediów dawno już pożegnała by się z życiem. Co, jak sądzę, najlepiej ilustruje aktualny stan rzeczy i mówi nam, jak daleko odeszliśmy od swego dziedzictwa kulturowego.

Babilon kwitł przez ponad 400 lat i bez wątpienia był centrum cywilizacyjnym ówczesnego świata. Ale potem przyszły złe czasy bowiem inne plemiona Indoeuropejskie też poszukiwały swego miejsca na tej ziemi. Tymi innymi plemionami byli Hetyci oraz Huryci ale to już temat na następne rozważania.

Zbyszek Koreywo

05.05.2010r.
RODAKpress